Akademik Mihailo Marković koji je preminuo u Beogradu u 87 godini bio je jedan od najznačajnijih srpskih filozofa 20 veka, marksističko humanističke orijentacije.
Marković je bio redovni član Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU), a mnoge od njegovih knjiga, kao što su Dijalektička teorija značenja (1961) i Filozofski osnovi nauke (1981), spadaju u svetsku filozofsku baštinu.
Predavao je na više univerziteta u Evropi, u Kanadi, što je bio profesor i na američkim Mičigenskom univerzitetu u En Arboru i na Univerzitetu Pensilvanije u Filadelfiji, objavljeno je na internet stranici Srpskog filozofskog foruma.
Obavljao je dužnost predsednika Jugoslovenskog udruženja za filozofiju, bio dekan Filozofskog fakulteta u Beogradu, upravnik Instituta za filozofiju Filozofskog fakulteta u Beogradu.
Bio je član Organizacionog komiteta Korčulanske letnje škole ranih 1960-tih, član Saveta znamenitog časopisa „Praxis“, član redakcije časopisa The Philosophical Forum, Boston, Filozofia, Torino i Noeus Forum, Beč.
Bio je predratni komunistički aktivista, partizan, a nakon Drugog svetskog rata u vreme sukoba Jugoslavije sa zemljama sovjetskog bloka žestok kritičar staljinističkog dogmatizma.
Tokom šezdesetih Marković je postao jedan od glavnih kritičara Josipa broza Tita i Saveza Komunista Jugoslavije, učesnik i strateg demonstracija 1968. na Beogradskom univerzitetu. U januaru 1975. je iz političkih razloga suspendovan na Filozofskom fakultetu i potom postao jedan od poznatijih disidenata.
Poznih osamdesetih bio je jedan od autora Memoranduma SANU o poziciji srpskog naroda u jugoslovenskoj federaciji.
Marković je bio jedan od osnivača Socijalističke partije Srbije i autor programskih načela SPS, važio je za ideologa partije dok novembra 1995. nije bio isključen iz SPS. Kao razlog za isključenje bio je, kako su tada navodili mediji, suprotstavljanje osnivanju stranke Jugoslavenska levica, kojom je rukovodila Mira Markovića, supruga predsednika SPS Slobodana Miloševića. Marković posle toga nije ima zapaženiji politički angažman, a u novembru 2004. bio je svedok odbrane na suđenju Slobodanu Miloševiću u Haškom tribunalu.
Poslednjih godina je Marković bio žestok kritičar zvanične linije SPS.
Objavio je knjige: „Filozofski osnovi nauke“, „Dijalekticka teorija značenja“, „Formalizam u savremenoj logici“, „Determinizam i sloboda“, „Kritička društvena nauka“, „Humanistički smisao društvene teorije“, i „Etika i politika“.
Niz Markovićevih dela je preveden u inostranstvu.
Mesto i vreme sahrane Mihajla Markovića biće naknadno saopšteni, naveli su u porodici.
Izvor: Blic Online/Tanjug