Sutra se navršava 135 godina od rođenja Nadežde Petrović, najznačajnije srpske slikarke s kraja 19. i početka 20. veka, ali i velikog rodoljuba koja je, iako je imala mogućnost izbora, deleći sudbinu svoga naroda, kao dobrovoljna bolničarka, 1915. godine umrla od tifusa u valjevskoj bolnici.

Petrovićeva je uvela srpsku umetnost u tokove savremene evropske umetnosti. Zahvaljujući njenom duhu koji je, iz male Srbije, stremio modernom svetu, ali i srećnim okolnostima da se, početkom 20. veka, školovala i posećivala likovne centre Evrope, njeno slikarstvo išlo je najvećim delom, ukorak sa evropskim ekspresionizmom.

Slikarstvo je studirala u Minhenu, znanja sticala i u Parizu, a prvu samostalnu izložbu je priredila 1900. u Beogradu. Za manje od 15 godina uradila je mnogo, oko 290 slika -ulja, tempera i samo nekoliko akvarela i na stotine crteža. Sačuvano je oko 200 njenih dela koja nose snažan, originalan izraz i izvanredno bogatstvo boja.

Kritičari su ocenili da su pojedine slike: „Resnik“, „Autoportret“, „Notr Dam“, „Bulonjska šuma“, ravne radovima vrhunskih evropskih majstora tog vremena. Bila je profesor Akademije likovnih umetnosti u Beogradu i sa piscem Branislavom Nušićem saosnivač „Kola srpskih sestara“ .

Rođena je 12. oktobra 1873. godine u Čačku, u porodici u kojoj su dve sestre postale slikarke, jedna muzičar, a najmlađi brat Rastko pisac. Sa porodicom se 1884. godine preselila u Beograd gde je završila Višu žensku školu i položila ispit za nastavnicu crtanja u srednjim školama. U isto vreme je bila i učenica u ateljeu Đorđa Krstića.

Od 1898. godine školovala se u Minhenu u ateljeu Slovenca Antona Ažbea, a već 1900. godine imala je prvu samostalnu izložbu u Beogradu. Sledeće godine započela je rad u ateljeu Julijusa Ekstera u Minhenu. Od 1904. godine u domovini se angažovala na osnivanju Prve umetničke izložbe, osnivanju Društva srpskih umetnika – Lada i prve umetničke kolonije u Sićevu, 1905. godine.

Izvor: Blic Online