Film „Prljavi rat“ u pripremi
PHOTO: STOCK
Britanski glumac Vini Džouns igraće Arkana u filmu Prljavi rat, rađenom po memoarima bolivijskog novinara Eduarda Rose Floresa * Novinar je hvaljen u nedeljniku „Nacional“, dok ga je „Feral Tribune“ dovodio u vezu sa ubistvom dva novinara i nizom sumnjivih poslova tokom boravka u Hrvatskoj
Poznati velški fudbaler (Vimbldon, Lids, Šefild, Čelzi, Kvins Park Rendžers) koji se proslavio hvatanjem Pola Gaskojna za muda, a zatim ulogama u filmovima Dve čađave dvocevke, Sneč, X-Men: Poslednje uporište, odabran je za ulogu Željka Ražnatovića Arkana u filmu The Filthy War koji njujorška producentska kuća Mozgofilms Inc. (čiji je vlasnik mađarski producent, reditelj i scenarista Laslo Hege) priprema po memoarima bolivijskog novinara čileansko-mađarskog porekla Eduarda Rose Floresa.
Flores je bio dopisnik kubanske pres službe Prensa Latina u Budimpešti osamdesetih godina, zatim BBC-ja iz Tirane početkom devedesetih. Bio je prvi strani branitelj u ratu u Hrvatskoj, dobrovoljno se prijavio i osnovao Prvi Internacionalni Vod. Bio je scenarista i saradnik na dokumentarnim filmovima Sarajevo Walks (1997, režija: Ibolja Fekete), Croatia Syndrome (2001, Kristina Goda) i Hungarian People in the Balkan War (1997, Peter Pal Tot) objavio je knjigu sećanja The Filthy War (Prljavi rat) 1994. godine, po kojoj je Laslo Hege napisao scenario za istoimeni film.
Uspomena iz ratnih dana: Eduardo Flores na hrvatskom ratištu
PHOTO: STOCK
Na vebsajtu kompanije Mozgofilms postavljen je ovaj uvod:
Priča o Eduardovom legendarnom vodu zasnovana je na stvarnim događajima i rata u Jugoslaviji u kom dobrovoljci iz različitih zemalja žive i umiru da bi zaštitili jedno selo od Arkanovih „ethnic-cleansing“ trupa.
Zatim sledi sinopsis:
„Glavni lik Eduardo (za kog se još traži glumac), ratni izveštač, dobrovoljno se prijavljuje da pomogne hrvatskoj vojsci i nalazi se na frontu, te postaje i vođa voda. Vod se sastoji od raznih likova, između ostalih Džoni Čikago, američki igrač ragbija, Frenči, Velšanin sumnjive reputacije, Aleks, bivši plaćenik iz Afrike, Babo, kelner iz Bosne, Ogi, hrvatski intelektualac, nekoliko britanskih vojnika, švajcarski novinar… Pod vođstvom Eduarda i Džonija Čikaga, oni privremeno uspevaju da zaustave napredovanje srpske vojske. Uprkos glupim i okrutnim potezima obe strane, jedinica postepeno stiče iskustvo i njihova uspešnost jača, kao i borbeni duh. Srbi počinju kampanju dezinformacija da bi ih diskreditovali u međunarodnim medijima. Vod im odgovara sopstvenom medijskom kampanjom. Eduardo postaje harizmatični vođa, ali srpska vojna mašina i nezainteresovanost zapadnog javnog mnjenja dovodi njihov opstanak u pitanje. Oni počinju da se povlače, imaju sve više ranjenika i gubitaka i kada izgube poslednji grad, pripremaju ‘poslednje uporište’.
Izveštavajući o ratu preko satelita i trudeći se da ostane neutralna uprkos užasnim ratnim zločinima, američka novinarka Virdžinija Blejds pokušava da izveštava podjednako sa obe strane fronta. Srpski komandant Arkan, mračna, zločinačka figura, sukobljava se sa Virdžinijom zbog svoje želje za ratnom propagandom i njene potrebe da tačno izveštava o ovom zbunjujućem ratu.
Vod ne može da zadrži opkoljeno selo i poslednji preživeli moraju da beže kroz neprijateljske linije. Gubici na obe strane su ogromni. Srbi dobijaju bitku za selo ali gube rat kada se svetsko javno mnjenje probudi i Hrvatska biva priznata. Kada se ponovo uspostavi mir, Eduardo se vraća u Laslovo da bi sahranio svoje mrtve prijatelje i da bi prisustvovao seoskom venčanju Džonija Čikaga i Mire, lokalne srpske lepotice“.
Pored ovog sinopsisa, na sajtu stoji i sledeći tekst na engleskom, francuskom, mađarskom, nemačkom, italijanskom, španskom, portugalskom i hrvatskom jeziku. Prenosimo hrvatsku verziju:
Rat u Hrvatskoj (1991-1992)
„Prljavi rat je priča o reporteru koji izvještava na mađarskom i španjolskom jeziku i koji je formirao međunarodnu dragovoljačku brigadu koja se suprostavila nacionalističkoj agresiji srpskih napadača.
Članovi brigade preživjeli su tešku opsadu višenacionalnog naselja Laslova gdje su Hrvati, Mađari i Srbi kroz stoljeća živjeli u miru. Nakana Srbije da brzo osvoji Hrvatsku nije donijela onu brzo i laganu pobjedu koji su srbi očekivali od svojih vođa. U početku su brzo napredovali. Jugoslavenska Narodna Armija, takozvane savezne snage i srpski nacionalistički ustanici, četnici, do prosinca 1991. okupirali trećinu Hrvatske i prisvojili su se kao dio „Velike Srbije“.
Jedinica stranih dobrovoljaca koji su ratovali u Hrvatskoj, među kojima je i Flores
PHOTO: STOCK
Cijena rata je bila vrlo visoka. Ubijeno oko 20.000 ljudi a 400.000 ih je izgubilo svoj dom. Hrvatska i ako djelomično okupirana i raskomadana, branila se protiv nadmoćnog neprijatelja. Branitelji su imali samopouzdanje a i visok moral je su se borili za svoje domove i domovinu.
U Prljavom ratu vidi se praksa najsuvremenijeg ratovanja zajedno za svim grijehovima i greškama koji su počinjeni na obje strane. Pojavljuju se prave i krive informacije i dezinformacije, špijuni, doušnici, ubijanje nevinih i etničko čišćenje. Cilj je bio zastrašivanje ljudi da bi pripremili teren za okupaciju.
Priča filma se zasniva na istinitim događajima ali se gledateljima predstavlja u obliku fikcije. Nadahnuće za film dala je Eduardova prava, legendarna postrojba, samo smo imena promijenili. U Prljavom ratu ti ljudi bili su toliko hrabri da su stali na stranu pobijeđenih i slabih i borivši se za njih postali pravi junaci“.
To je njihova priča…
Film će režirati poznati engleski reditelj Džon Irvin (The Garden of Eden, Hamburger Hil, The Next of Kin, Šampioni, Psi rata).
Inače, priča o Eduardu Rosi Floresu bila je predmet i filma Chico rediteljke Ibolje Fekete, mađarsko-čileansko-nemačko-hrvatske koprodukcije iz 2001. godine koji je osvojio nagradu za najbolju režiju i Nagradu ekumenskog žirija u Karlovim Varima, kao i Grand prix na Nedelji mađarskog filma. U tom filmu je Flores igrao samog sebe, međutim, po pojavi filma optužen je u nekoliko novinskih članaka za ubistva saborca Kristijana Virtemberga i novinara Pola Dženkinsa dok je bio zapovednik voda u odbrani sela Lastova. U broju 331 Nacionala objavljeno je i da je poznati hrvatski filmski kritičar Jurica Pavičić ocenio ovaj film kao „najpatriotskiji i najbolji dosad snimljeni film s temom Domovinskog rata, dok su istodobno članci objavljeni u tjedniku Feral Tribune Floresa, osim za ubojstvo dvojice novinara, optužili i za šverc drogom i oružjem, povezanost s profašističkom klerikalnom organizacijom Opus Dei i za niz manjih zlodjela.“
Nakon fijaska The Hunting Party Ričarda Šeparda iz 2007. o potrazi američkih novinara za Radovanom Karadžićem, sa Ričardom Girom i Terensom Hauardom u glavnim ulogama, koji je sniman u Sarajevu i u okolini Zagreba, po sinopsisu i pojednostavljenom shvatanju rata u Hrvatskoj (doduše, za potrebe filmske dramatizacije se najčešće pojednostavljuju i u startu mnogo jednostavnije teme), vrlo je moguće da nas čeka nešto još gore.
Izvor: e – Novine Vladan Petković